شبکه ifim سیما پخش سریال‌های قدیمی را در دستور کار خود قرار داده‌است، طی مدتی که از راه اندازی این شبکه می‌گذرد تا به حال سریال‌های مختلفی که ‌گاه بیش از دو دهه پیش تولید و پخش شده اند، روی آنتن این شبکه رفته‌اند، یکی از این سریال‌ها «آپارتمان» به کارگردانی اصغر هاشمی بود. این سریال اوایل دهه ۷۰ از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد و در آن بازیگرانی چون رضا کیانیان، پرویز پرستویی، آزیتا حاجیان، زنده یاد جمشید اسماعیل‌خانی، امین حیایی، حمید جبلی و… به ایفای نقش پرداختند.

به بهانه پخش این سریال به سراغ فرهاد توحیدی نویسنده فیلمنامه آن رفتیم و با او گپی کوتاه در مورد «آپارتمان» زدیم. این سریال روایت‌گر زندگی دکتر و پرستاری است که ضمن همکاری در بیمارستان و همسایگی در یک مجتمع مسکونی، آماده ازدواج با یکدیگر شده‌اند. غیبت ناگهانی داماد در شب عروسی، نگرانی و اضطراب دو خانواده را به سوءتفاهم و تصورات نادرست سوق می‌دهد و سبب بروز بدبینی و اختلاف میان دو خانواده می‌شود. مشکلات این زوج در ارتباط با اختلاف افراد فامیل بهانه‌ای برای نزدیک شدن به روابط خانوادگی سایر ساکنان مجتمع و همسایگان دیگر می‌شود.

آقای توحیدی فیلمنامه «آپارتمان» را چه سالی نوشتید؟
من سال ۶۹ مشغول نوشتن فیلمنامه این سریال شدم. قبل از آن سریال‌های «آقای دلار» و «آخرین روز تابستان» را نوشتم و «آپارتمان» سومین کارجدی من در زمینه نگارش فیلمنامه بود و یک جوان ۳۴ ساله بودم.

رضا کیانیان در سریال «آپارتمان»

سریال «آپارتمان» در مقطع خاصی از زمان ساخته شد یعنی دقیقا بعد از اتمام جنگ، شرایط زمانی آن دوران برای فیلمنامه‌نویسی که قصد داشت مسائل روز جامعه را مطرح کند چه طوراتفاق افتاد؟
در آن مقطع و بعد از انقلاب به هر حال ملاحظات خاصی در رسانه ملی وجود داشت. خصوصا در مورد نقد مسائل اجتماعی و به این ترتیب ما تمرکز بیشتری در مورد نوشتن مسائل مختلف اجتماعی در فیلمنامه این کار لحاظ کردیم. اولین بار بود که در تلویزیون بازگشت رزمندگان از جنگ تحمیلی تصویر می‌شد. خاطرم هست که افتتاحیه سریال با بازگشت پرویز پرستویی در نقش یک رزمنده نشان داده می‌شد. فردی که به لحاظ اعتقادی و حتی ظاهر با سایر آدم‌هایی که دور و برش زندگی می‌کردند متفاوت بود و در مقابل آن ما بیوک میرزایی را در نقش آدمی داشتیم که در‌‌ همان آپارتمان رعایت بسیاری از مسائل را نمی‌کرد و طیف مختلفی از آدم‌ها در این سریال تصویر شدند.

آیا در آن زمان با محدودیتی در نگارش یا اجراهم روبرو بودید؟
بله. به هر حال همانطور که گفتم مثلا در سریال پرویز پرستویی نماینده نسلی بود که از جبهه برگشته بودند و آدم آرمان‌گرایی بود و بعد از مواجهه با جامعه متوجه می‌شدکه آرمان‌هایی که برای آن جنگیده است در جامعه کمرنگ شده است و ما در این فیلم در کنار زندگی عادی بخشی از فضای جبهه و جنگ را می‌دیدیم که در پخش تلویزیون عملا این قسمت‌ها حذف شد و دقیقا قسمت‌هایی که فیلم در فیلم یا داستان در داستان بود دچار حذفیات زیادی شد. به هر حال حساسیت‌ها در آن مقطع در مورد برخی مسائل مربوط به جبهه و جنگ زیاد بود چرا که جنگ تازه تمام شده بود و مطرح کردن این جور مسائل حساسیت برانگیز بود.

پرویز پرستویی در سریال «آپارتمان»

حضور در کنار اصغر هاشمی به عنوان کارگردان در سریال «آپارتمان» چه طور بود؟
خب من آن زمان جوان بودم- اگر بشود سن ۳۵-۳۴ سال را جوان دانست – و آغاز زندگی حرفه‌ای من بود و در کنار کارگردان خوبی مثل اصغر هاشمی و بازیگران خوب این کار برای من بسیار جذاب بود و من از آغاز تا پایان کنارگروه بودم. مثلا همایون اسعدیان آن زمان دستیار کارگردان بود. یا رضا کیانیان و پرویز پرستویی که یکی از اولین کارهای جدی خود در تلویزیون را تجربه می‌کردند و همه گروه انگیزه زیادی داشتند و یقین داشتند که نتیجه کار قابل قبول خواهد شد.

الان که سال‌ها است از ساخت سریال می‌گذرد احساس می‌کنم اگر ممیزی در کار اعمال نمی‌شد و سریال دچار جرح و تعدیل نمی‌شد قطعا نتیجه کار بهتر می‌شد. سریال «آپارتمان» با حداقل بودجه و زمان ساخته شد و به نظر من با توجه به همه این حداقل‌ها نتیجه کار قابل قبول بود، اما خوشحالم در سریال «آپارتمان» کنار دوست خوبم اصغر هاشمی بودم. ما بعد از این سریال در یک سریال به نام «یک مشت پر عقاب» و یک فیلم سینمایی به نام «مجرد‌ها» با هم مجددا همکاری کردیم و نتیجه مطلوب و خوب سریال «یک مشت پر عقاب» نتیجه تجربه‌هایی بود که با هم از سر گذرانده بودیم و من همیشه با یادآوری سریال «آپارتمان» همواره خاطرات خوب این گروه برایم زنده می‌شود.

به نظر شما پخش مجدد سریال‌های سال‌های پیش تلویزیون از شبکه ifilm اتفاق خوبی است؟
بله. البته متاسفانه خود من به دلیل مشغله‌هایم نتوانستم سریال «آپارتمان» را از این شبکه بببینم تنها یک قسمت آن را زمانی که برای غذا خوردن به رستوران رفته بودم، دیدم و برایم تجدید خاطره شد. پخش سریال‌های قدیمی رسم متداولی است که در همه دنیا انجام می‌شود، اما خوشحالم که «آپارتمان» قابلیت پخش مجدد را داشته است و اگر بعد از این گذر زمان چیزی عاید مخاطب امروز شود به نظر من اتفاق خوشایندی است و توانسته است بعد از این همه سال هنوز هم تاثیر گذار باشد.