عکسهای دیدنی خانه‌ قاجاری هدیه تهرانی

مرمت و حفظ بناهای تاریخی باقی‌مانده از پیشینیان یکی از وظایف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است تا با اقدامات به‌موقع مرمتی و حفاظتی، از نابودی و تخریب آثار جلوگیری کند. در این میان، یکی از کارهایی که همواره مورد نظر کارشناسان و مسؤولان بوده، احیا و ایجاد کاربری برای بناهای تاریخی است.
در این‌باره، کیارش اقتصادی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تأکید کرد: احیای یک اثر یا بنای تاریخی با مرمت بسیار تفاوت دارد، زیرا در احیا، تلاش این است که روح زندگی در آن بنا جریان پیدا کند. حتا افرادی در سطح کشور هستند که به‌صورت منفرد و با ساختاری ترکیبی از استقلال و وحدت ریشه‌یی با عنوان «خوشه سار بومی» فعالیت می‌کنند. در واقع، این افراد تلاش می‌کنند زندگی بومی را در مناطق مختلف کشور به جریان بیندازند.
او که اکنون در یک خانه‌ی قدیمی در شیراز مشغول کار است، درباره‌ی این خانه توضیح داد: مالک این خانه‌ی قاجاری «هدیه تهرانی» است. اکنون پیش از آغاز عملیات مرمتی، برای احیا و ایجاد روح زندگی در این بنا تلاش می‌کنیم. پس از آن، اقدامات مرمتی با نظارت کارشناسان سازمان میراث فرهنگی انجام خواهد شد.
به گفته‌ی اقتصادی، این خانه با دو حیاط اندرونی و بیرونی در محله‌ی دروازه‌ی سعدی شیراز و نزدیک ارگ کریم‌خانی قرار دارد. این خانه، نمای آجری با ازاره‌های سنگی، پنجره‌های ارسی شیشه‌ی رنگی در شاه‌نشین، سرداب‌ها و اتاق‌های متعدد دارد. در حیاط کوچک‌تر، یک خانواده زندگی می‌کند و در حیاط بزرگ‌تر نیز کارگاه پارچه و کفش وجود دارد.

مرمت و حفظ بناهای تاریخی باقی‌مانده از پیشینیان یکی از وظایف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است تا با اقدامات به‌موقع مرمتی و حفاظتی، از نابودی و تخریب آثار جلوگیری کند. در این میان، یکی از کارهایی که همواره مورد نظر کارشناسان و مسؤولان بوده، احیا و ایجاد کاربری برای بناهای تاریخی است.

در این‌باره، کیارش اقتصادی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تأکید کرد: احیای یک اثر یا بنای تاریخی با مرمت بسیار تفاوت دارد، زیرا در احیا، تلاش این است که روح زندگی در آن بنا جریان پیدا کند. حتا افرادی در سطح کشور هستند که به‌صورت منفرد و با ساختاری ترکیبی از استقلال و وحدت ریشه‌یی با عنوان «خوشه سار بومی» فعالیت می‌کنند. در واقع، این افراد تلاش می‌کنند زندگی بومی را در مناطق مختلف کشور به جریان بیندازند.

او که اکنون در یک خانه‌ی قدیمی در شیراز مشغول کار است، درباره‌ی این خانه توضیح داد: مالک این خانه‌ی قاجاری «هدیه تهرانی» است. اکنون پیش از آغاز عملیات مرمتی، برای احیا و ایجاد روح زندگی در این بنا تلاش می‌کنیم. پس از آن، اقدامات مرمتی با نظارت کارشناسان سازمان میراث فرهنگی انجام خواهد شد.

به گفته‌ی اقتصادی، این خانه با دو حیاط اندرونی و بیرونی در محله‌ی دروازه‌ی سعدی شیراز و نزدیک ارگ کریم‌خانی قرار دارد. این خانه، نمای آجری با ازاره‌های سنگی، پنجره‌های ارسی شیشه‌ی رنگی در شاه‌نشین، سرداب‌ها و اتاق‌های متعدد دارد. در حیاط کوچک‌تر، یک خانواده زندگی می‌کند و در حیاط بزرگ‌تر نیز کارگاه پارچه و کفش وجود دارد.

وی در این‌باره توضیح داد: پس از نظافت خانه، مدیریت سکونت افراد و این‌که این سکونت در چه شرایطی باشد، یکی از مسائل مهم در بحث احیا بود. به این ترتیب، برخی اتاق‌ها را تخلیه کردیم و برخی را آزاد گذاشتیم. هم‌چنین مشخص کردیم که هر کدام از ساکنان در چه بخش‌هایی مستقر باشند.

او که پیش از این مدیر پایگاه روستای تاریخی میمند کرمان بوده است، اظهار کرد: آنچه در روستای میمند رخ داد و حتا سبب شد، جایزه‌ی‌ «مرکوری» به این روستا برسد، ایجاد روح زندگی در آن با مردم بومی بود. در این خانه‌ی تاریخی در شیراز نیز پس از انجام اقدامات اولیه، خرید وسایل مختلفی مانند زیرانداز و گلدان گل آغاز شد. علاوه بر این، ۲۰ فرش دست دوم خریده شد و تلاش کردیم تا این خریدها در محل رخ دهد، یعنی پروسه‌ی پیچیده‌ای برای خرید نداشتیم و وسایل لازم را از سمساری تهیه کردیم. در واقع، این احیا با عنوان بازیاب سازگار انجام شد؛ به این ترتیب که برای احیا از وسایل دست دوم و هر آنچه کاربرد داشت و قابل بازیابی بود، استفاده و همه از همان محل تهیه شد. حتا از تخته‌های چوبی موجود، برای ساخت یک آشپزخانه‌ی کوچک استفاده شد.

این عضو هیأت علمی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در توصیف ایجاد روح زندگی در این خانه‌ی قدیمی، گفت: تلاش کردیم، این خانه را با اضافه کردن ارزش‌های میراث فرهنگی و اعمال سلیقه با بودجه‌ی کم احیا کنیم، بویژه این‌که ملکیت این محله نیز از نظر اقتصادی زیر متوسط است. اکنون این خانه‌ی قاجاری با شرایط اقتصادی پایین، ولی فاخر احیا می‌شود، به‌طوری که وقتی محلی‌ها می‌آیند و می‌بینند با مبلغ کمی چنین فضایی ایجاد شده و علاوه بر احساس رضایت، نوعی هم‌رنگی در محل ایجاد شده است. در واقع، در این محله، تفاوت سطح زندگی در سلیقه‌ی مردم دیده می‌شود.

او حتا به استفاده از دوچرخه اشاره و بیان کرد: دوچرخه برای زندگی در شیراز و گذر از کوچه‌پس‌کوچه‌های بافت قدیم و شناخت آن بسیار کمک می‌کند، بویژه این‌که ساکنان محله را نیز به وجد آورده است.

وی در پایان در پاسخ به این‌که آیا روح زندگی را بدون سکونت افراد در یک بنا می‌توان ایجاد کرد؟ گفت: فعلا تلاش می‌کنیم، بنا را از حالت بی‌استفاده و متروک درآوریم و روح زندگی را در آن‌ها ایجاد کنیم. پس از آن، یکی از پیشنهادهای ما برای سکونت، همکاران حوزه‌ی میراث فرهنگی هستند، بویژه پس از انتقال بخش‌هایی از سازمان به شیراز، این مسأله راحت‌تر می‌تواند رخ دهد.