ضرورت ارزیابی موشکافانه برای انتخاب شریک زندگی
هر فرد با ساختار تربیتی خاصی رشد می کند. بعضی ها مشکلات روان شناختی، نیازها و ناکامی هایی در زندگی دارند و هنگامی که با جنس مخالف ارتباط عاطفی برقرار می کنند، این نیازها و ناکامی های گذشته باعث می شود در انتخاب شریک زندگی اشتباه کنند.
انتخاب در این شرایط ممکن است با عشق همراه باشد ولی آگاهانه نیست. عشق درواقع مجموعه ای از عوامل روانی، رفتاری و عقلانی است. افراد به طور تصادفی در مسیر زندگی یکدیگر قرار می گیرند، عاشق می شوند و زمان طولانی را با هم سپری می کنند اما با گذشت زمان نظرشان تغییر می کند چون انتخاب براساس معیارهای غلط و همان ناکامی های گذشته بوده است. درواقع بت سازی و رویاپردازی چنان قوی عمل کرده که طرف مقابل را کاملا پاک و بی آلایش تصور کرده اند. مثبت اندیشی بیش از حد باعث می شود دخترها و پسرها از روی احساس عمل کنند و با ورود به زندگی زناشویی دچار تنش و اختلاف شوند. برای شناخت درست باید از دوستی های خیابانی پرهیز کرد و شناخت فرد مقابل از روی آگاهی و تفکر باشد.
همچنین ارتباط قبل از ازدواج را به صورت هدف کوتاه مدت در نظر بگیرند. مثلا اگر فردی دانشجو است و بعد از دانشگاه نیز باید خدمت سربازی هم برود، ازدواج برایش طولانی مدت است و حدود ۴ تا ۵ سال طول می کشد. طبیعی است عقیده او نیز در طول این مدت دستخوش تغییرات زیادی می شود. مهم تر از همه اینکه دختران و پسران باید بحران های عاطفی را پشت سر بگذارند و بعد ازدواج کنند. گذار از بحران در دختران بین۲۰ تا ۲۲ و در پسران بین ۲۳ تا ۲۴ سالگی است. این سنین بهترین زمان برای ازدواج جوانان محسوب می شود
هر فرد با ساختار تربیتی خاصی رشد می کند. بعضی ها مشکلات روان شناختی، نیازها و ناکامی هایی در زندگی دارند و هنگامی که با جنس مخالف ارتباط عاطفی برقرار می کنند، این نیازها و ناکامی های گذشته باعث می شود در انتخاب شریک زندگی اشتباه کنند.
انتخاب در این شرایط ممکن است با عشق همراه باشد ولی آگاهانه نیست. عشق درواقع مجموعه ای از عوامل روانی، رفتاری و عقلانی است. افراد به طور تصادفی در مسیر زندگی یکدیگر قرار می گیرند، عاشق می شوند و زمان طولانی را با هم سپری می کنند اما با گذشت زمان نظرشان تغییر می کند چون انتخاب براساس معیارهای غلط و همان ناکامی های گذشته بوده است. درواقع بت سازی و رویاپردازی چنان قوی عمل کرده که طرف مقابل را کاملا پاک و بی آلایش تصور کرده اند. مثبت اندیشی بیش از حد باعث می شود دخترها و پسرها از روی احساس عمل کنند و با ورود به زندگی زناشویی دچار تنش و اختلاف شوند. برای شناخت درست باید از دوستی های خیابانی پرهیز کرد و شناخت فرد مقابل از روی آگاهی و تفکر باشد.
همچنین ارتباط قبل از ازدواج را به صورت هدف کوتاه مدت در نظر بگیرند. مثلا اگر فردی دانشجو است و بعد از دانشگاه نیز باید خدمت سربازی هم برود، ازدواج برایش طولانی مدت است و حدود ۴ تا ۵ سال طول می کشد. طبیعی است عقیده او نیز در طول این مدت دستخوش تغییرات زیادی می شود. مهم تر از همه اینکه دختران و پسران باید بحران های عاطفی را پشت سر بگذارند و بعد ازدواج کنند. گذار از بحران در دختران بین۲۰ تا ۲۲ و در پسران بین ۲۳ تا ۲۴ سالگی است. این سنین بهترین زمان برای ازدواج جوانان محسوب می شود زیرا احساسات و عواطف روی افکار تسلط کمتری دارد و در این سن اشخاص چارچوب ها را بهتر می شناسند و موشکافانه تر مسایل را ارزیابی می کنند.
دکتر پرویز رزاقی
روان شناس و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی