شاهکار در زبان فردوسی پور و میرزایی
واژه ” شاهکار” یکی از واژه های زیبای زبان فارسی است که بار معنایی مثبت و معنایی بلند دارد. اما این واژه در زبان گزارشگران فوتبال در تلویزیون ایران، بویژه عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی، از موضع اصلی اش خارج شده و عمدتاً به گونه ای به کار می رود که معنایی منفی پیدا می کند.
این دو گزارشگز زمانی که بازیکنی مرتکب اشتباه فاحشی می شود، در توصیف حرکت او از واژه شاهکار استفاده می کند. فردوسی پور در این شیوه خرج کردن کلمه شاهکار، ید طولایی دارد و مزدک میرزایی نیز به تاسی از او کلمه ” شاهکار ” را به گونه ای به کار می برد که گویی شاهکار مترادف است با ” کار مضحک و ابلهانه. ”
شاید کسانی بگویند که این دو گزارشگر زبان کنایی دارند و به همین دلیل شاهکار را بدین شکل به کار می برند ولی قصه این نیست زیرا فردوسی پور و میرزایی شاهکار را عموماً و شاید هم همیشه به همین شکل استفاده می کنند. یعنی این گونه نیست که آنها در وصف حرکات زیبا نیز از واژه شاهکار استفاده کنند و گاهی نیز به زبانی کنایی، حرکت ضعیف فلان بازیکن را شاهکار بنامند.
مثلاً در حین بازی آلمان – صربستان، زمانی که ویدیچ مدافع صربستان آن خطای هند ناشیانه را در محوطه جریمه خود به کار برد، مزدک میرزایی گفت: ” یک شاهکار از ویدیچ. ” اما حمید رضا صدر از حرکت ویدیچ با لفظ شاهکار یاد نکرد بلکه آن را ” حرکت ابلهانه ویدیچ ” خواند.
واژه ” شاهکار” یکی از واژه های زیبای زبان فارسی است که بار معنایی مثبت و معنایی بلند دارد. اما این واژه در زبان گزارشگران فوتبال در تلویزیون ایران، بویژه عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی، از موضع اصلی اش خارج شده و عمدتاً به گونه ای به کار می رود که معنایی منفی پیدا می کند.
این دو گزارشگز زمانی که بازیکنی مرتکب اشتباه فاحشی می شود، در توصیف حرکت او از واژه شاهکار استفاده می کند. فردوسی پور در این شیوه خرج کردن کلمه شاهکار، ید طولایی دارد و مزدک میرزایی نیز به تاسی از او کلمه ” شاهکار ” را به گونه ای به کار می برد که گویی شاهکار مترادف است با ” کار مضحک و ابلهانه. ”
شاید کسانی بگویند که این دو گزارشگر زبان کنایی دارند و به همین دلیل شاهکار را بدین شکل به کار می برند ولی قصه این نیست زیرا فردوسی پور و میرزایی شاهکار را عموماً و شاید هم همیشه به همین شکل استفاده می کنند. یعنی این گونه نیست که آنها در وصف حرکات زیبا نیز از واژه شاهکار استفاده کنند و گاهی نیز به زبانی کنایی، حرکت ضعیف فلان بازیکن را شاهکار بنامند.
مثلاً در حین بازی آلمان – صربستان، زمانی که ویدیچ مدافع صربستان آن خطای هند ناشیانه را در محوطه جریمه خود به کار برد، مزدک میرزایی گفت: ” یک شاهکار از ویدیچ. ” اما حمید رضا صدر از حرکت ویدیچ با لفظ شاهکار یاد نکرد بلکه آن را ” حرکت ابلهانه ویدیچ ” خواند.
فردوسی پور و میرزایی واژه شاهکار را علی الاغلب به گاه تمسخر بازیکن خطا کار به کار می برند و با این شیوه استفاده از واژه شاهکار، به این واژه بار معنایی منفی می دهند و به تدریج، ولو موقتاً، این طرز استفاده از کلمه شاهکار را در زبان عامه مردم رایج می کنند.