روباه و کوزه (بر اساس داستان های عامیانه)

روباهی در راهی می رفت ناگهان کوزه ای را دید . کوزه بر شاخه درختی آویزان بود و باد آن را تکان می داد.روباه ایستاد و با دقت به کوزه نگاه کرد. باد تندی می وزید و توی کوزه می پیچید . کوزه تکان می خورد و از وزش باد به صدا در می آمد. روباه هر گز کوزه ندیده بود. صدای باد که در کوزه می پیچید او را می ترسانید. روباه کمی دیگر ایستاد و با ترس و لرز به کوزه نگاه کرد. وزش باد تندتر شد. روباه بیشتر ترسید و پا به فرار گذاشت.کمی دوید، ایستاد به پشت سرش نگاهی انداخت. دیگر باد نمی وزید و کوزه تکان نمی خورد .روباه آهسته آهسته به سمت کوزه باز گشت. زیر کوزه ایستاد و خوب نگاه کرد.سپس از تنه درخت بالا رفت. دست راستش را جلو برد و به کوزه زد . کوزه تکان آهسته ای خورد .روباه کوزه را چند بار دیگر تکان داد. تازه فهمید کوزه چیز ساده و بی خطری است.سرش را راست گرفت با خشم و غرور به کوزه گفت: تو مرا ترساندی ، باید تو را مجازات کنم. سپس کوزه را از شاخه درخت باز کرد . سر ریسمان را به دمش بست. از درخت به پایین پرید و شروع به دویدن کرد.

روباهی در راهی می رفت ناگهان کوزه ای را دید . کوزه بر شاخه درختی آویزان بود و باد آن را تکان می داد.روباه ایستاد و با دقت به کوزه نگاه کرد. باد تندی می وزید و توی کوزه می پیچید . کوزه تکان می خورد و از وزش باد به صدا در می آمد. روباه هر گز کوزه ندیده بود. صدای باد که در کوزه می پیچید او را می ترسانید. روباه کمی دیگر ایستاد و با ترس و لرز به کوزه نگاه کرد. وزش باد تندتر شد. روباه بیشتر ترسید و پا به فرار گذاشت.کمی دوید، ایستاد به پشت سرش نگاهی انداخت. دیگر باد نمی وزید و کوزه تکان نمی خورد .روباه آهسته آهسته به سمت کوزه باز گشت. زیر کوزه ایستاد و خوب نگاه کرد.سپس از تنه درخت بالا رفت. دست راستش را جلو برد و به کوزه زد . کوزه تکان آهسته ای خورد .روباه کوزه را چند بار دیگر تکان داد. تازه فهمید کوزه چیز ساده و بی خطری است.سرش را راست گرفت با خشم و غرور به کوزه گفت: تو مرا ترساندی ، باید تو را مجازات کنم. سپس کوزه را از شاخه درخت باز کرد . سر ریسمان را به دمش بست. از درخت به پایین پرید و شروع به دویدن کرد. همین طور که می دوید سرش را گاهی بر می گرداند و به کوزه می گفت: تو مرا ترساندی؟! حالا می دوم و می دوم تا خرد شوی. چند لحظه بعد به کنار نهر آبی رسید. ایستاد و به نهر نگاهی انداخت. سرش را بر گرداند و به کوزه گفت: بهتر است تو را در آب غرق کنم ، آن وقت پشتش را به نهر کرد و کوزه را در نهر انداخت.هنوز ریسمان را از دمش باز نکرده بود که کوزه پر از آب شد.روباه تا خواست به خودش بجنبد کوزه با سرعت به ته نهر رفت و دم او را به شدت کشید. روباه از جا جست خواست ریسمان را از دمش باز کند اما کوزه سنگین تر شد و دم او را با شدت بیشتری کشید. ناگهان دم کنده شد و با کوزه به زیر آب رفت. روباه از درد فریادی کشید، خون زیادی از جای دم بیرون می زد. در حالی که از درد قرار نداشت ناله کنان و خون الود پا به فرار گذاشت.