رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟

By registering with this blog you are also agreeing to receive email notifications for new posts but you can unsubscribe at anytime.


رمز عبور به ایمیل شما ارسال خواهد شد.


کانال رسمی سایت تفریحی

دکه سایت


نظر سنجی

نظرسنجی

به نظر شما کدام سریال امسال ماه رمضان بهتر است؟

Loading ... Loading ...

کلیپ روز




logo-samandehi

تصاویری از فرش قرمز اختصاصی برای بازیگران دیر رسیده در جشنواره فجر

عکس از جشن تولد ۳۸ سالگی آزاده صمدی

مصاحبه از زندگی شخصی امیرحسین مدرس و همسر دومش

عکس همسر آزاده نامداری و دخترش گندم

عکس جدید مهناز افشار و دخترش لینانا

نامه عسل پورحیدری در شبکه اجتماعی پس از خاکسپاری پدر

عکسی جالب از تینا آخوندتبار با دستکش بوکس در حال ورزش

تصاویر تبلیغاتی الیکا عبدالرزاقی و همسرش امین زندگانی

رتبه بدهید:

رمز تغییر احکام

به مناسبت‏بحث فوق، لازم مى‏نماید، به این سؤال پاسخ داده شود که چرا بعضى از احکام تغییر مى‏کند، با این که احکام دین ثابت است. احکامى که تغییر مى‏کند یا به خاطر تغییر موضوع حکم است‏یا به خاطر عنوان ثانوى و مصلحتى که فقیه تشخیص مى‏دهد و یا این که فقیه به ادله‏اى دسترسى پیدا مى‏کند که در نتیجه، نظرش عوض مى‏شود و یا به دلیل مصالح دیگرى همچون تقیه و….


مثلا شطرنج‏حرام بود، حضرت امام آن را حلال دانست، مشروط بر این‏که عنوان قمار را نداشته باشد.


و یا استفاده از ابزار موسیقى در جهت منفى حرام است، ولى اگر از آن در سرودهاى حماسى استفاده شود، مانعى ندارد و یا خوردن میته در حال ناچارى به قدر ضرورت مانعى ندارد; آنچه عوض شده، موضوع حکم است نه خود حکم. فقیه نمى تواند حج را تحریم کند، ولى مى‏تواند براساس مصالح در شرایط خاصى بگوید در این سال تعداد کمترى بروند و یا بگوید موقتا اصلا نروید، همان‏طورى که بعد از حج‏خونین، حضرت امام(ره) به خاطر این که اغراض سیاسى حج تامین نمى‏شد و یا به خاطر مصالح دیگر حجاج را از رفتن به حج منع نمود.


و یا اگر چیز حلالى به ضرر مسلمین باشد، فقیه براى مصلحت اسلام ومسلمین آن را موقتا تحریم مى‏کند; مثل تحریم تنباکو به وسیله میرزاى شیرازى که ضامن استقلال کشور و ملت مسلمان ایران شد.

به مناسبت‏بحث فوق، لازم مى‏نماید، به این سؤال پاسخ داده شود که چرا بعضى از احکام تغییر مى‏کند، با این که احکام دین ثابت است. احکامى که تغییر مى‏کند یا به خاطر تغییر موضوع حکم است‏یا به خاطر عنوان ثانوى و مصلحتى که فقیه تشخیص مى‏دهد و یا این که فقیه به ادله‏اى دسترسى پیدا مى‏کند که در نتیجه، نظرش عوض مى‏شود و یا به دلیل مصالح دیگرى همچون تقیه و….


مثلا شطرنج‏حرام بود، حضرت امام آن را حلال دانست، مشروط بر این‏که عنوان قمار را نداشته باشد.


و یا استفاده از ابزار موسیقى در جهت منفى حرام است، ولى اگر از آن در سرودهاى حماسى استفاده شود، مانعى ندارد و یا خوردن میته در حال ناچارى به قدر ضرورت مانعى ندارد; آنچه عوض شده، موضوع حکم است نه خود حکم. فقیه نمى تواند حج را تحریم کند، ولى مى‏تواند براساس مصالح در شرایط خاصى بگوید در این سال تعداد کمترى بروند و یا بگوید موقتا اصلا نروید، همان‏طورى که بعد از حج‏خونین، حضرت امام(ره) به خاطر این که اغراض سیاسى حج تامین نمى‏شد و یا به خاطر مصالح دیگر حجاج را از رفتن به حج منع نمود.


و یا اگر چیز حلالى به ضرر مسلمین باشد، فقیه براى مصلحت اسلام ومسلمین آن را موقتا تحریم مى‏کند; مثل تحریم تنباکو به وسیله میرزاى شیرازى که ضامن استقلال کشور و ملت مسلمان ایران شد.


و اگر زمانى استفاده از اجناس و کالاهاى کشورهاى غیر اسلامى تحریم مى‏شود ،براى حفظ استقلال کشور و دورى از وابستگى و جلوگیرى ازنفوذ فرهنگ دشمنان است.


یکى از سؤالهاى معروف درباره احکام این است که چرا مجتهدان با هم اختلاف نظر دارند، با این که همه براساس قرآن و سنت کار مى‏کنند.


جواب: اولا باید توجه داشت که مجتهدان و مراجع تقلید در کلیات مسائل دینى با هم اختلاف ندارند; مثلا، همه آنها، نماز، روزه، حج و… را واجب مى‏دانند و دروغ، خیانت، دزدى و… را هم حرام مى‏شمارند; تنها اختلاف آنها در برخى از مسائل جزئى است که آن هم در عمل مردم، اختلاف محسوسى ایجاد نمى‏کند، چنان که ملاحظه مى‏کنید در یک نماز جماعت چند هزار نفرى با آن که نمازگزاران از اشخاص متعددى تقلید مى‏کنند، ولى همه یکنواخت نماز مى‏خوانند و اختلاف در فتاوا صورت جماعت و وحدت آنان را از بین نمى‏برد; همچنین در سایر موارد مانند حج ملاحظه مى‏کنید که هزاران شیعه به خانه خدا مى‏روند و همه یکسان عمل مى‏کنند و اختلاف فتواى مراجع تقلید هیچ‏گونه ناراحتى و زحمتى براى آنان پیش نمى‏آورد و همه تقریبا به یک صورت، اعمال حج را به جا مى‏آورند.


ثانیا: در مسائل نظرى هر رشته‏اى، بالاخره متخصصان آن، در یک سلسله از مسائل اختلاف نظر پیدا مى‏کنند و این‏طور نیست که مثلا تمام‏پزشکان یا شیمى‏دانها در تمام مسائل رشته خود با هم توافق نظر داشته باشند تا بر متخصصان علوم اسلامى اشکال شود که چرا با هم توافق‏نظر ندارند.


در کمیسیونهاى پزشکى غالبا اختلاف نظرهایى پیش مى‏آید که حتى با بحث و گفتگو و مشاوره هم نمى‏توانند آن را حل نمایند.


در مجامع ادبى هم بر سر مسائل ادبى اتفاق نظر وجود ندارد و گاهى درباره معناى یک شعر آرا و نظریه‏هاى مختلفى ابراز مى‏شود; مثلا، سعدى مى‏گوید:


از در بخشندگى و بنده نوازیمرغ هوا را نصیب ماهى دریاوقتى این شعر را به یک مجمع ادبى عرضه مى‏کنیم، یکى مى‏گوید: منظور آن است که خدا از راه لطف،بعضى از پرندگان را نصیب بعضى از ماهیان نموده است; مثلا، ماهى، سفره خود را براى صید پرندگان روى آب پهن مى‏کند; دیگرى مى‏گوید: مقصود آن است که خدا از سر لطف، هوا را نصیب پرندگان و دریا را نصیب ماهیان کرده است.


سومى مى‏گوید: معناى شعر این است که خدا از راه لطف، آذوقه مرغ هوا را ماهیان دریا قرار داده است و ممکن ست‏شخص‏چهارمى بگوید: معناى شعر هیچ کدام از معانى یاد شده نیست، بلکه مقصود آن است که خداوند از راه لطف و بنده پرورى، پرندگان و ماهیان و خلاصه گوشت‏حیوانات را غذاى انسان قرار داده است.


اساس این اختلاف در این است که هر شخصى فکر و ذوقى مخصوص به خود دارد که وقتى به شواهد و قراین و مقدمات مطلبى مراجعه مى‏کند یکى از احتمالات را ترجیح مى‏دهد و اصولا توافق صاحبنظران در مسائلى که احتمالات زیادى دارد، خیلى کمتر اتفاق مى‏افتد.


مطلب سومى که تذکر آن لازم است، این است که: در زمان رسول اکرم و ائمه اطهار -علیهم السلام در میان شاگردان و اصحاب آنان اختلاف محسوسى وجود نداشت، زیرا هر وقت در تفسیر آیات شبهه‏اى به نظر مى‏رسید و یا در درستى و نادرستى حدیث و معناى آن در مى‏ماندند، از خود پیامبر(ص) یا امام(ع) توضیح مى‏خواستند و در نتیجه، نقاط مبهم براى‏آنها روشن مى‏شد و اختلافى پیش نمى‏آمد، ولى مجتهدان و مراجع‏تقلید که پس از غیبت امام زمان(عج) آمده‏اند، چون دسترسى به امام ندارند، باید تنها از مدارک و م‏آخذ اسلامى، یعنى،قرآن و روایات، احکام الهى و وظایف دینى مردم را به دست‏بیاورند و در این صورت، اگر نظر آیات قرآن و روایات نسبت‏به همه مسائل روشن بود، اختلاف نظر پیش نمى‏آمد، ولى چون قسمتى از آیات قرآن و روایات از نظر مفردات و یا ترکیب و جمله بندى طورى است که در معناى آن احتمالاتى داده مى‏شود، لذا گاهى اتفاق مى‏افتد که هریک‏از دو یا سه مجتهد، احتمالى به نظرشان صحیح مى‏رسد که به نظر دیگر صحیح نیست و در نتیجه در فتاوا اختلافات جزئى پیدا مى‏شود.


علاوه بر این در زمان ائمه(ع) یا نزدیک به عصر آنان، به بررسى سند روایت و شناخت راویان احادیث کمتر احتیاج بود، زیرا احکام را یا از خود امام مى‏پرسیدند و یا راوى حدیث را به علت قرب زمان‏مى‏شناختند، ولى در زمانهاى بعد که روایات با واسطه‏هاى بسیار نقل مى‏شود، باید کسى که مى‏خواهد طبق روایتى فتوا دهد، راویان آن روایت را بشناسد و به اعتبار سند آن پى ببرد و خود این موضوع، یعنى تحقیق در سند روایت نیز باعث مى‏شود که گاهى یک روایت‏به نظر مجتهدى صحیح و معتبر و به نظر دیگرى روایتى بى‏اساس باشد و در نتیجه موجب بعضى از اختلافات در فتوا گردد.


علاوه بر این، چون ائمه اطهار -علیهم السلام و طبقه اول راویان احادیث در زمانى زندگى مى‏کردند که حکومت و قدرت در دست مخالفان شیعه بود، نمى‏توانستند همه‏جا احکام واقعى الهى را بى‏پرده و روشن بیان کنند و به اصطلاح رعایت تقیه مى‏کردند و همین موضوع موجب گردیده است که قسمتى از روایات با هم تعارض داشته باشند و یکى از کارهاى مجتهدان این است که این گونه اخبار را که در نگاه اول متنافى به نظر مى‏رسند با هم جمع کنند و در نتیجه آنها را م‏آخذ فتاواى خود قرار دهند و در همین موضوع (جمع بین روایات و وفق دادن یک روایت‏با روایات دیگر) گاهى اختلاف نظر پیش مى‏آید که موجب اختلاف در فتوا مى‏گردد.


مطلب دیگر -که آن نیز گاهى موجب اختلاف فتوا مى‏شود آن‏است که موضوع برخى از احکام و چگونگى و خصوصیات آن درزمان ائمه(ع) روشن بوده، ولى در زمانهاى بعد، چون آن موضوع‏از بین رفته، منشا اختلاف نظر شده است; به عنوان مثال، در روایت مربوط به احکام نماز وارد شده است که در حال نماز اگر بربدن یا لباس انسان، خونى باشد که مقدار آن کمتر از «درهم‏» باشد، اشکالى ندارد; در زمانى‏که این روایت صادر شده است، درهم‏در میان مردم معمول بوده و همه اندازه آن را مى‏دانستند، ولى درزمانهاى بعد بر اثر بى‏اطلاعى از وضع درهم آن روز اقوالى به وجود آمده است مانند:


۱٫ درهم مساوى است‏با گودى کف دست.


۲٫ درهم مساوى است‏با بند سر انگشت ابهام.


۳٫ درهم مساوى است‏با بند سر انگشت وسطى.


۴٫ درهم مساوى است‏با بند سر انگشت‏سبابه.


این بود قسمتى از مطالبى که موجب اختلاف فتواى مراجع تقلید مى‏گردد.


از مطالب فوق، چنین نتیجه مى‏گیریم که اختلاف نظر فقها و مجتهدان بر اساس یک سلسله مطالب علمى و تحقیقى است نه هوا و هوس و اغراض شخصى و اگر خداى نخواسته مجتهدى در فتوا دچار هوا و هوس گردد، از نظر اسلام واجد شرایط فتوا نیست و مردم نمى‏توانند از او تقلید کنند.


بنابراین، این اشکال یا سؤال که چرا مراجع تقلید با هم در بعضى از مسائل اختلاف دارند وجهى ندارد، زیرا، اولا: این قبیل اختلاف نظرها در تمام رشته‏هاى تخصصى وجود دارد و مخصوص رشته فقه اسلامى نیست و ثانیا: موضوعى کاملا طبیعى و عادى است.


پرسش دیگرى که احیانا مطرح مى‏شود، این است که چرا فقها شوراى فتوا تشکیل نمى‏دهند؟ مگر شور و تبادل نظر، اختلاف را حل نمى‏کند؟ در پاسخ باید به مطالب زیر توجه کرد:


اولا: باید دانست که مجتهدان فتاواى خود را پس از تحقیق و بررسیهاى لازم صادر مى‏کنند و در این راه کتابهاى فقهى را که شامل تمام نظریه‏هاى موجود در یک مساله است، خوب و با دقت مطالعه مى‏کنند و در جلسات درس تمام نظریه‏ها را طرح نموده و در اطراف آن بحث مى‏کنند تا بالاخره یکى از نظریه‏ها را ترجیح مى‏دهند، حتى اغلب آقایان مراجع تقلید جلسات استفتا دارند که سؤالات مقلدان، در آن جلسات ملاحظه و در اطراف آن بحث و گفتگو مى‏شود و پس از رسیدگى کامل و مشاوره‏هاى علمى، نظریه نهایى در جواب سؤال نوشته مى‏شود، ولى در عین حال باید توجه داشت که این شور و مذاکره‏ها گرچه فواید زیادى دارد و در بسیارى از موارد هم تا اندازه‏اى اختلاف‏نظر را برطرف مى‏کند، اما بالاخره نمى‏تواند اختلاف نظر را صددرصد بر طرف نماید، زیرا، همانطور که گفته شد در تمام شوراهاى علمى گاهى اختلاف نظر به حال خود باقى مى‏ماند و شور و مشاوره نمى‏تواند آن را از میان بردارد.

تصاویر جدید بنیامین بهادری در کنار زن سال هند

تصاویر و حواشی حضور سحر قریشی و بازیگران در جشن پیراهن استقلال

عکسی جدید از آنا نعمتی و برادرش در رستوران

تصاویر جدید از هدیه تهرانی و مهران مدیری در سری جدید «قلب یخی»

عکس هایی از عروسی گلزار و النازشاکردوست در یک فیلم عروسی

دو عکس متفاوت الناز شاکردوست با عروسک گوفی و در آمبولانس

تصاویر نرگس محمدی به همراه مادرش در کنسرت موسیقی

تصاویری از حضور هنرمندان در کنسرت بابک جهانبخش

تبلیغ فروشگاهی

مطالب مرتبط با این موضوع

اجباری اجباری، ایمیل شما هرگز منتشر نخواهد شد