تفاوت مغز آنها که نیایش طولانی می‌کنند با سایرین

مغز شما تصویر مقابل را چگونه می‌بیند؟ این تصویر، چهار دایره را نشان می‌دهد که یک قسمت از هر یک از آن‌ها بریده شده است. هیچ خطی آن‌ها را به هم وصل نمی‌کند با این حال، به گفته دکتر اندرو نیوبرگ، بسیاری از مردم مربعی را مشاهده می‌کنند، زیرا مغز ما جاهای خالی را پر می‌کند.
به گزارش ایسنا، نیوبرگ پیشگام مطالعه مغز در هنگام تجربه‌های مذهبی و معنوی، پزشک داخلی و طب هسته‌ای و نیز مدیر پژوهش مرکز مایما بریند برای پزشکی ادغامی در بیمارستان دانشگاه تامس جفرسون در فیلادلفیا، در یازدهمین سمینار سالانه معنویت و بهداشت، در سخنرانی‌ای تحت عنوان «چگونه سلامت و شادمانی ما تحت نفوذ معنویت گرایی و عواطف ما قرار دارند»، نتایج پرتونگاری با اشعه ایکس از کسانی که در حال نیایش و در حالت‌های دیگر بوده‌اند را نمایش داد.
این پرتونگاری‌ها نشان می‌داد که جریان خون در قسمت‌هایی از مغز که به وسیله آن خود را ادراک کرده و از بقیه جهان متمایز می‌کنیم، افزایش می‌یابد.
نیوبرگ همچنین دریافت افرادی که برای زمان طولانی در حالت نیایش بوده‌اند، کنش‌های بیشتری در قطعه پیشانی، در مقایسه با کسانی که نیایش نمی‌کنند، نشان می‌دهند.
در مطالعه‌ای دیگر بر روی افراد سالمند با مشکلات حافظه‌ای که نیایش نمی‌کردند، پس از هشت هفته روزانه ۱۲ دقیقه نیایش، مغز آن‌ها تغییراتی نشان داد.
نیوبرگ در مورد این تغییرات گفت: احساسات مثبت، بخش‌هایی از مغز که درگیر خرسندی و پاداش است را فعال می‌کند و کاهش فشارهای روانی یا استرس موجب تقویت حافظه می‌شود.
وی افزود: “دردهای عاطفی همان بخش‌هایی از مغز را فعال می‌سازد که دردهای جسمانی، همچنین احتمال بیشتری وجود دارد مردم چیزهایی را که به وقایع احساسی مرتبط است به یاد بیاورند، زیرا احساسات در یادآوری به ما کمک می‌کنند.

مغز شما تصویر مقابل را چگونه می‌بیند؟ این تصویر، چهار دایره را نشان می‌دهد که یک قسمت از هر یک از آن‌ها بریده شده است. هیچ خطی آن‌ها را به هم وصل نمی‌کند با این حال، به گفته دکتر اندرو نیوبرگ، بسیاری از مردم مربعی را مشاهده می‌کنند، زیرا مغز ما جاهای خالی را پر می‌کند.

به گزارش ایسنا، نیوبرگ پیشگام مطالعه مغز در هنگام تجربه‌های مذهبی و معنوی، پزشک داخلی و طب هسته‌ای و نیز مدیر پژوهش مرکز مایما بریند برای پزشکی ادغامی در بیمارستان دانشگاه تامس جفرسون در فیلادلفیا، در یازدهمین سمینار سالانه معنویت و بهداشت، در سخنرانی‌ای تحت عنوان «چگونه سلامت و شادمانی ما تحت نفوذ معنویت گرایی و عواطف ما قرار دارند»، نتایج پرتونگاری با اشعه ایکس از کسانی که در حال نیایش و در حالت‌های دیگر بوده‌اند را نمایش داد.

این پرتونگاری‌ها نشان می‌داد که جریان خون در قسمت‌هایی از مغز که به وسیله آن خود را ادراک کرده و از بقیه جهان متمایز می‌کنیم، افزایش می‌یابد.

نیوبرگ همچنین دریافت افرادی که برای زمان طولانی در حالت نیایش بوده‌اند، کنش‌های بیشتری در قطعه پیشانی، در مقایسه با کسانی که نیایش نمی‌کنند، نشان می‌دهند.

در مطالعه‌ای دیگر بر روی افراد سالمند با مشکلات حافظه‌ای که نیایش نمی‌کردند، پس از هشت هفته روزانه ۱۲ دقیقه نیایش، مغز آن‌ها تغییراتی نشان داد.

نیوبرگ در مورد این تغییرات گفت: احساسات مثبت، بخش‌هایی از مغز که درگیر خرسندی و پاداش است را فعال می‌کند و کاهش فشارهای روانی یا استرس موجب تقویت حافظه می‌شود.

وی افزود: “دردهای عاطفی همان بخش‌هایی از مغز را فعال می‌سازد که دردهای جسمانی، همچنین احتمال بیشتری وجود دارد مردم چیزهایی را که به وقایع احساسی مرتبط است به یاد بیاورند، زیرا احساسات در یادآوری به ما کمک می‌کنند.

نیوبرگ اظهار داشت: ما از شناخت برای ایجاد و نگهداری از باورها کمک می‌گیریم و حافظه بخش مهمی از آن فرایند است.

وی گفت: هر چه مردم بیشتر بر باورهای خود تمرکز کنند، باورهای آن‌ها قوی‌تر می‌شود. تکرار مدیتیشن و مراسم برای تقویت باورهای ما سودمند است.

به گفته نیوبرگ، مغز یک ماشین باورساز است. باورها، بر همه بخش‌های زندگی ما اثر می‌گذارند، و همه بخش‌های زندگی ما بر باورهای ما اثر دارند. وقتی مردم به یک سیستم اعتقادی باور دارند، اگر پژوهش خلاف آن را نشان دهد، مردم دلایلی خواهند یافت تا بر باورهای اولیه و واقعیت‌های خود باقی بمانند.