تغذیه با شیر مادر مانع پرخوری و باعث تکامل دندان نوزاد می‌شود

زهرا مدرسی در گفت‌و‌گو با خبرنگار اجتماعی فارس افزود: شیر مادر بهترین غذایی است که برای نوزاد وجود دارد و نوزاد را از ابتلا به بیماری‌های مختلف مصون نگه می‌دارد. تغذیه با شیر مادر مانع پرخوری کودک و تکامل بهتر فک و دندان نوزاد می‌شود.
وی گفت: هورمون پرولاکتین و اُکسی‌توسین، هورمون‌های عمده‌ای هستند که در شیردهی نقش دارند و به ترتیب از بخش قدامی و خلفی هیپوفیز ترشح می‌شوند. نوک پستان با مکیدن تحریک می‌شود و هیپوفیز در پاسخ به این تحریک، پرولاکتین ترشح می‌کند که با جریان خون به پستان رسیده و موجب تولید شیر می‌شود. این وقایع از تحریک تا تولید شیر را رفلکس پرولاکتین یا تولید شیر می‌گویند و با مکیدن، شیر بیشتری تولید می‌شود.

خبرگزاری فارس: عضو شورای عالی نظام پزشکی کشور گفت: تغذیه با شیر مادر مانع پرخوری کودک و باعث تکامل بهتر فک و دندان نوزاد می‌شود و از بروز بیماری‌های مختلف جلوگیری می‌کند.

زهرا مدرسی در گفت‌و‌گو با خبرنگار اجتماعی فارس افزود: شیر مادر بهترین غذایی است که برای نوزاد وجود دارد و نوزاد را از ابتلا به بیماری‌های مختلف مصون نگه می‌دارد. تغذیه با شیر مادر مانع پرخوری کودک و تکامل بهتر فک و دندان نوزاد می‌شود.
وی گفت: هورمون پرولاکتین و اُکسی‌توسین، هورمون‌های عمده‌ای هستند که در شیردهی نقش دارند و به ترتیب از بخش قدامی و خلفی هیپوفیز ترشح می‌شوند. نوک پستان با مکیدن تحریک می‌شود و هیپوفیز در پاسخ به این تحریک، پرولاکتین ترشح می‌کند که با جریان خون به پستان رسیده و موجب تولید شیر می‌شود. این وقایع از تحریک تا تولید شیر را رفلکس پرولاکتین یا تولید شیر می‌گویند و با مکیدن، شیر بیشتری تولید می‌شود.
مدرسی اضافه کرد: شیر مادر به تنهایی می‌تواند از لحظه تولد تا پایان ۶ ماهگی تمام نیازهای غذائی شیرخوار طبیعی را برای رشد طبیعی او تأمین کند و تغییرات در هورمون‌ها باعث کاهش یا افزایش شیر مادر می‌شود.
وی گفت: استرس‌ها و نگرانی‌ها باعث کاهش شیر مادر می‌شود و آرامش روحی و تعداد دفعات شیردهی باعث ازدیاد شیر مادر می‌شود. همچنین استرس در شرایط بسیار متفاوت از لحاظ جسمی یا روحی ایجاد می‌شود که این پدیده ممکن است بر اثر اتفاقاتی ناخوشایند، خوشایند یا تغییر در شرایط زندگی مثل بچه‌دار شدن به وجود آید.
مدرسی افزود: تأثیر استرس بر تولید شیر الزاماً مستقیم نیست بلکه ممکن است بر اثر آن، تداخل بسیار کمی بین رفتار و توجهات مادر و نیازهای کودک ایجاد شود.