تاثیر دویدن در تاخیر زمان مرگ
فعال نگهداشتن بدن لزوما باعث افزایش طول عمر نمیشود، اما میتواند باعث فشرده شدن (کوتاه شدن) دوره ناتوانی فرد در انتهای دوران عمر خود شود.
جام جم آنلاین: دویدن منظم باعث کندتر شدن اثرات سالخوردگی میشود. براساس مطالعات محققان دانشگاه استنفورد که با بررسی روی ۵۰۰ دونده مسن طی ۲۰ سال انجام شده است مشخص شد این افراد از ناتواناییهای کمتری نسبت به همسالان خود رنج میبرند؛ همچنین عمر مفید آنها طولانیتر بوده و میزان مرگ زودرس میان این گروه، نصف افرادی است که نمیدوند.
این مطالعه حاوی یک پیام است اینکه اگر بخواهید با افزایش سن، سلامتتان را حفظ کنید به ورزشهای هوازی بپردازید.
فعال نگهداشتن بدن لزوما باعث افزایش طول عمر نمیشود، اما میتواند باعث فشرده شدن (کوتاه شدن) دوره ناتوانی فرد در انتهای دوران عمر خود شود.
جام جم آنلاین: دویدن منظم باعث کندتر شدن اثرات سالخوردگی میشود. براساس مطالعات محققان دانشگاه استنفورد که با بررسی روی ۵۰۰ دونده مسن طی ۲۰ سال انجام شده است مشخص شد این افراد از ناتواناییهای کمتری نسبت به همسالان خود رنج میبرند؛ همچنین عمر مفید آنها طولانیتر بوده و میزان مرگ زودرس میان این گروه، نصف افرادی است که نمیدوند.
این مطالعه حاوی یک پیام است اینکه اگر بخواهید با افزایش سن، سلامتتان را حفظ کنید به ورزشهای هوازی بپردازید.
در سال ۱۹۸۴ زمانی که محققان این طرح را آغاز کردند بر این باور بودند که تمرینهای ورزشی زیاد، بیشتر از اینکه برای افراد مسن مفید باشد، مضر است.
بعضی نگرانیها از این بود که اثرات درازمدت این تمرینها باعث آسیبهای استخوانی شده و فرد به عادات بد راه رفتن مثل لنگیدن و… مبتلا شود. محققان معتقد بودند تمرینهای منظم میتواند باعث زندگی شاداب باکیفیتی بالا و بدون ناتوانیهای مختلف شود.
فعال نگهداشتن بدن لزوما باعث افزایش طول عمر نمیشود، اما میتواند باعث فشرده شدن (کوتاه شدن) دوره ناتوانی فرد در انتهای دوران عمر خود شود.
پروفسور فرای و همکارانش ۵۳۸ فرد بالای ۵۰ سال را که بهطور منظم میدویدند با همتایان خود که ورزش نمیکردند. مقایسه کردند. اکنون این افراد بین ۷۰ تا ۸۰ سال عمر دارند. از آنها درباره ناتوانیهایشان در انجام کارهای روزانه، بیرون رفتن، قدم زدن، لباس پوشیدن و… سوال شد.
طی ۲۰ سال مطالعه ۳۴ درصد از افرادی که نمیدویدند مردند، در حالی که این نسبت در میان افراد ورزشکار ۱۵ درصد است. در آغاز مطالعات، افراد ورزشکار ۴ساعت در هفته میدویدند که این میزان اکنون به ۷۵دقیقه در هفته رسیده است، اما هنوز آثار مثبت ناشی از این ورزش را در سلامتشان نمیبینند.
به طور میانگین هردو گروه مورد مطالعه پس از ۲۱ سال دچار ناتوانیهای جسمی شدند، اما آغاز این دوره در افراد ورزشکار دیرتر بود.
اولین علائم ناتوانی در افراد ورزشکار ۱۶ سال دیرتر از گروه اول آشکار شد، همچنین فاصله بین افراد گروه اول ودوم به لحاظ میزان توانایی همراه با گذشت زمان بیشتر میشد. تاثیر این دویدن منظم بر سلامت و به تاخیر انداختن زمان مرگ چشمگیرتر از چیزی بود که محققان فکرش را میکردند.
با این روش، سرعت مرگهای ناشی از بیماریهای قلبی عروقی، مرگ زودرس ناشی از سرطان، بیماریهای عصبی و دیگر عوامل عفونی کندتر میشود؛ همچنین نیاز به تعویض مفصل زانو در این روش کمتر است. در ابتدای شروع این تحقیق تردیدهای فراوانی وجود داشت، اما اکنون بسیاری از یافتهها در جهت مطلوب پیشمیرود.