بیماری های پوستی ناشی از استخر

استخر: آب تحت مراقبت های جدی است
آب استخرها به طور اتوماتیک تحت مراقبت است و به طور مرتب تصفیه و فیلتر می‌شود. هدف از این کار پایین آوردن غلظت موادی است که باعث کاهش اثر گذاری کلر می‌شوند. آب استخر نه برای چشم ها و نه برای مخاط نباید تحریک کننده باشد.

به همین علت است که PH آب بین ۶٫۹ تا ۸٫۲ نگه داشته می‌شود. آنالیزهای باکتری شناسی مرتبی دربارۀ اطمینان از عدم وجود کلیفروم مدفوعی، ذرات پاتوژن، و استافیلوکوکوس اورئوس بر روی آب انجام می‌گیرد. علاوه بر این استخرها چندین بار در سال، زهکشی و تمیز می‌شوند. به طور خلاصه، خطر ابتلا به بیماری های شدید مانند منانژیت یا التهاب روده و یا اسهال و استفراغ در استخر تقریباً صفر است.

انواع عوارض و مشکلات
با این حال در صورت بروز بیماری نمی‌توان استخرها را کاملاً مبرا و بی تقصیر دانست. حضور افراد و پرسنلی که ضد عفونی نشده اند، می‌تواند اکوسیستم پوستی را به میزان اندکی تغییر دهد. شایع ترین اتفاقی که بعد از استخر رفتن رخ می‌دهد، خشک شدن پوست است. از نظر برخی متخصصان پوست، این جایگزینی هیدرولیپیدیک توسط باکتری ها و قارچ ها باعث عفونت می‌شود. شناگران باید نسبت به اپیدمی های عفونی قارچی آگاه باشند، این عفونت های انگلی خود را به شکل پلاک های قرمز بین پنجه ها نشان می‌دهند.

برای اجتناب از این عفونت ها، کافی است که بعد از دوش گرفتن تمام بدن را به خوبی خشک کنید. برای درمان هم می‌توانید، به مواضع مبتلا، پماد ضد قارچ بمالید، این کار تا حد زیادی مفید خواهد بود. “گرانولوم استخر شنا” یکی دیگر از بیماری های نادری است که در اثر میکرو باکتری ها به وجود می‌آید.

این عارضه غالباً به شکل پلاک های زگیل مانند بر روی زانوها مشاهده و به مرور زمان ناپدید می‌شود. و در آخر، در موارد واقعآً استثنا، برخی افراد حساس ممکن است دچار اگزمای تماسی شوند. در موارد بروز خارش، کافی است موضع مبتلا را کمی مرطوب کنید. اما باز هم تأکید می‌کنیم که این مورد واقعاً نادر است!

شکار پاپیوم ها
در واقع آب استخر، محل امنی برای انواع میکروب هاست. با این حال باید به پلاژها و حوضچه ها مشکوک بود. برخی میکروب های قوی به راحتی در آنجا رشد می‌کنند، خصوصاً ویروس های پاپیوم که عامل بروز زگیل هستند. از سوی دیگر متخصصان پوست ارتباطی میان زگیل های کف پا و دفعات به حوضچه رفتن مشاهده کرده اند.

در بسیاری موارد، زگیل ها روی دست ها یا کف پاها دیده می‌شوند. گاهی اوقات، خودبه‌خود از بین می‌روند اما در اغلب موارد باید به درمان توسط سرما متوسل شد. بنابراین به خاطر این محدودیت های اندک نباید از استخر بترسید. وانگهی، شناگران سطوح بالا، با هیچ یک از این عوارض و مشکلات روبه‌رو نمی‌شوند. مطمئناً این افراد به خوبی خود را با عینک می‌پوشانند و قبل و بعد از ورود به استخر دوش می‌گیرند. مثل همه، از زیر دوش بگذرید، پاهای تان را به خوبی بشویید و در نهایت بدن را با دقت خشک کنید!