۱ – پائولو مالدینی (ایتالیا)
چه چیزی درباره یکی از وفادارترین بازیکنان تاریخ فوتبال که در پست جناح چپ یکی از اسطوره‌های این ورزش بوده است می‌توان گفت؛ او نیازی به معرفی ندارد. پیراهن شماره سه روسونری به خاطر او بایگانی شد و با ۲۵ سال حضور در تیم نخست باشگاه رکوردی عالی را به جای گذاشت. نکته تراژیک این است که حتی مالدینی هم در فهرست ما قرار دارد و توجه بیش از حد به بازیکنان هجومی نفرات شایسته‌ای مثل او را در حاشیه قرار داده است.

 

 

۲ – تیه‌ری آنری(فرانسه)
بهترین گلزن تاریخ آرسنال و فرانسه که در تالار افتخارات هر دو تیم جایگاه خاصی دارد آنری ستاره یورو ۲۰۰۰ بود و افتخارات بسیاری را به همراه آرسنال و بارسا کسب کرده است اما رقبایش در فتح توپ طلا از او خوش‌شانس‌تر بودند. آنری در سال‌های آخر فوتبالش امید چندانی به این موفقیت ندارد به‌خصوص پس از دسته‌گلی که در دیدار برابر ایرلند جنوبی به آب داد.

 

 

 

۳ – جیان لوئیجی بوفون(ایتالیا)
بهترین دروازه‌بان نسل خودش که شانس زیادی دارد تا به عنوان بهترین شوت‌گیر تمام تاریخ انتخاب شود. او در سال ۲۰۰۱ گران‌ترین دروازه‌بان دنیا شد و نمونه‌ای کامل از یک گلر ایده‌آل است. البته او هنوز برای کسب این عنوان شانس دارد اما سابقه نشان داده کمتر دروازه‌بانی به این سطح از موفقیت رسیده است.

 

 

 

۴ – کافو (برزیل)

کمتر مدافع راستی در فوتبال سرعت و توانایی‌های او را داشته است. کافو سه بار با برزیل راهی جام‌جهانی شد و در سال‌های ۲۰۰۲ و ۱۹۹۴ جام قهرمانی را کسب کرد. او ۱۴۲ بازی ملی برای برزیل انجام داد و در حالی فوتبالش را به پایان برد که توپ طلا را از نزدیک لمس نکرد.

 

۵ – لیلیان تورام (فرانسه)
شاید او بهترین مدافع تاریخ فرانسه باشد که در کارهای دفاعی جاگیری بسیار خوبی داشت. سرعت بالا، قدرت بدنی خوب، هوش بالای تاکتیکی، تکل‌های عالی و یک رهبر خوب، مشخصات مدافع سابق یوونتوس و تیم‌ملی فرانسه است که او هم مورد توجه کارشناسان قرار نگرفت.

 

 

 

۶ – الساندرو نستا (ایتالیا)
یکی از مستعدترین مدافعان دهه اخیر که اگر در شرایط مطلوب باشد هیچ‌کس بهتر از او نیست. درخشش در یورو ۲۰۰۰ و دو قهرمانی با میلان در لیگ قهرمانان برای اهدای توپ طلا به او کافی نبود و این مدافع پرتجربه حتی در بین سه کاندیدای نهایی هم جایی نداشته است. زوج او و کاناوارو در خط دفاعی با شناخت خوبی که از هم دارند، یکی از بهترین زوج‌های خط دفاعی تاریخ را تشکیل داده بود.

 

 

۷ – اولیورکان (آلمان)
او در جام‌جهانی ۲۰۰۶ توانست ینس ‌لمن را کنار زده و سنگربان نخست تیم‌ملی کشورش شود. بدون شک او یکی از بهترین دروازه‌بانان ۱۰ ، ۱۵ سال اخیر فوتبال جهان است ۸۶ بار پیراهن تیم‌ملی را به تن کرده است. درخشش کان در جام‌جهانی ۲۰۰۱ عناوین بسیاری را برایش به دنبال داشت اما در نهایت در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ در مکان سوم جای گرفت.

 

۸ – رائول (اسپانیا)
اسطوره رئالی‌ها در سال‌های اخیر با بهترین هافبک دفاعی (کلودماکه‌له)، بهترین گوش (لوئیس فیگو) بهترین هافبک بازیساز (زین‌الدین زیدان) و بهترین مهاجم (رونالدو) همبازی بوده است، آنها آمدند و رفته‌اند اما او نزولی نداشته و بهترین گلزن تاریخ رئال، بهترین گلزن تیم‌ملی اسپانیا و همچنین بهترین گلزن تاریخ لالیگاست. اما اینها برای انتخاب او به عنوان مرد سال کافی نبود. او سه بار پیاپی در سال‌های ۲۰۰۰، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ به عنوان دوم رسید.

 

 

 

 

۹ – پیتر اشمایکل (دانمارک)
یکی از سه دروازه‌بانی که در این فهرست حضور دارد وقتی در سال ۱۹۹۹ ریوالدو توپ طلا را برد بسیاری سنگربان دانمارکی منچستریونایتد را مستحق آن می‌دانستند. جالب اینکه او در بین سه نامزد نهایی جایی نداشت و با وجود درخشش با پیراهن منچستریونایتد و قهرمانی با این تیم در اروپا نتوانست توفیقی کسب کند. بدون شک او بهترین دروازه‌بان دهه ۹۰ بود که به حقش نرسید.

 

۱۰ – داور شوکر (کرواسی)
مهاجم سابق کروات‌ها دو بار در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۸ شانس فتح توپ طلا را داشت. او تیمش را به یک چهارم نهایی یورو و نیمه‌نهایی جام‌جهانی رساند. او ۴۵ گل در ۶۹ بازی تیم‌ملی کرواسی به ثمر رساند و در ترکیب دیناموزاگرب، سه‌ویا و رئال‌مادرید درخشش خوبی داشت. او در سال ۱۹۹۸ در رقابتی نزدیک این افتخار را به رونالدوی برزیلی واگذار کرد.