با رزیتا غفاری، بازیگر سریال تبریز در مه
نقشهای مثبتم با یکدیگر فرق میکنند
رزیتا غفاری سالهاست در تلویزیون نقش زنهای جوانی را بازی میکند که همه مشقتها را تحمل میکنند تا دیگران بتوانند زندگی خوبی داشته باشند. او را میتوان تجسم یک زن فداکار دانست.
غفاری این روزها با سریال تبریز در مه و نقش «ریحان» به شبکه یک سیما آمده است تا نشان دهد که زن نخست وزیر هم میتواند، زنی سادهزیست، مردمی و از خودگذشته باشد. در گفتوگویی که میخوانید غفاری از نقش ریحان و همه نقشهای مثبتی که تاکنون بازی کرده برایمان گفته است.
خانم غفاری احساس میشود پس از یک دوره کمکاری در تلویزیون حالا دارید دوره پرکاری را تجربه میکنید. آیا این پرکاری به نوعی جبران دوره کمکاری شماست؟
خیر به هیچ وجه. من چند سالی به دلیل تحصیل همسرم در خارج از کشور زندگی میکردم و بنابراین کمتر میتوانستم فعالیت هنری داشته باشم، اما خوشبختانه پس از بازگشتم به ایران پیشنهادات خوبی به من شد و مسلما اگر پیشنهاد خوبی نداشته باشم نمیپذیریم. چون هرگز دغدغه این را ندارم که بخواهم دوران کمکاریام را جبران کنم.
معیارهایتان برای انتخاب یک نقش چیست؟
به فیلمنامه خیلی اهمیت میدهم. اگر قصهای نتواند مرا جذب کند هرگز آن را نمیپذیرم. ضمن این که سعی میکنم نقشهایم نسبت به یکدیگر متفاوت باشند تا هم من بتوانم خودم را در نقشهای مختلف محک بزنم و هم مخاطبانم با من همراه شوند.
نقشهای مثبتم با یکدیگر فرق میکنند
رزیتا غفاری سالهاست در تلویزیون نقش زنهای جوانی را بازی میکند که همه مشقتها را تحمل میکنند تا دیگران بتوانند زندگی خوبی داشته باشند. او را میتوان تجسم یک زن فداکار دانست.
غفاری این روزها با سریال تبریز در مه و نقش «ریحان» به شبکه یک سیما آمده است تا نشان دهد که زن نخست وزیر هم میتواند، زنی سادهزیست، مردمی و از خودگذشته باشد. در گفتوگویی که میخوانید غفاری از نقش ریحان و همه نقشهای مثبتی که تاکنون بازی کرده برایمان گفته است.
خانم غفاری احساس میشود پس از یک دوره کمکاری در تلویزیون حالا دارید دوره پرکاری را تجربه میکنید. آیا این پرکاری به نوعی جبران دوره کمکاری شماست؟
خیر به هیچ وجه. من چند سالی به دلیل تحصیل همسرم در خارج از کشور زندگی میکردم و بنابراین کمتر میتوانستم فعالیت هنری داشته باشم، اما خوشبختانه پس از بازگشتم به ایران پیشنهادات خوبی به من شد و مسلما اگر پیشنهاد خوبی نداشته باشم نمیپذیریم. چون هرگز دغدغه این را ندارم که بخواهم دوران کمکاریام را جبران کنم.
معیارهایتان برای انتخاب یک نقش چیست؟
به فیلمنامه خیلی اهمیت میدهم. اگر قصهای نتواند مرا جذب کند هرگز آن را نمیپذیرم. ضمن این که سعی میکنم نقشهایم نسبت به یکدیگر متفاوت باشند تا هم من بتوانم خودم را در نقشهای مختلف محک بزنم و هم مخاطبانم با من همراه شوند.
به نظر خودتان بهترین نقشی که تاکنون بازی کردهاید، کدام یک از نقشهایتان بوده است؟
اول باید بگویم به نظرم نقش خوب نقشی است که بتوانم از آن پندی بگیرم و زندگی جدیدی را به واسطه آن تجربه کنم. نقش باید چفت و بست داشته باشد و از شخصیتپردازی مناسبی برخوردار باشد. فکر میکنم نقشم در سریال شب آفتابی تقریبا این خصوصیات را داشت. نقشم در این کار تکبعدی نبود و در شرایط مختلف حالات مختلفی داشت. ضمن این که مخاطبان هم معمولا من را به واسطه این نقش به یاد میآورند.
اما مسالهای که وجود دارد این است که ما معمولا شما را در نقشهای مثبت میبینیم. نقشهای مثبتی که حس ترحم را هم برمیانگیزد. در این مورد چه نظری دارید؟
شاید همیشه نقش مثبت بازی کردهام، اما به نظر خودم هیچ کدام از آنها شبیه هم نبوده است.
مثلا نقش سیما در روزهای زیبا با یک جامعه در ارتباط بود. او مثبت بود، اما هرگز سادهلوح نبود. من فکر میکنم اگر هم اکثر نقشهایم مثبت بودهاند، اما در نهایت مخاطب توانسته با آنها همذاتپنداری کند.
خودتان نمیخواهید این کلیشه را بشکنید؟
ببینید من معتقدم نقشهای مثبتم با یکدیگر فرق داشتهاند. مثلا نقشم در تبریز مهآلود با نقشم در فیلم پشت پرده مه کاملا فرق دارد. ضمن این که بازی در نقش مثبت چندان هم بد نیست.
فکر میکنم در ارتباط با انتخاب نقشهایتان چندان ریسکپذیر نیستید؟
اتفاقا برعکس. من خیلی در این مورد ریسک میکنم و کاملا اجازه میدهم که این اتفاق بیفتد بخصوص در تئاتر من نقشهای منفی و متفاوت زیادی را اجرا کردهام.
و اما تبریز مهآلود. اولین انگیزهتان برای حضور در این کار چه بود؟
بازی در کارهای تاریخی را بسیار دوست دارم. علاوه بر این که مایل بودم با محمدرضا ورزی کار کنم و وقتی هم دیدم که خیلی از بازیگران خوب سینما و تلویزیون در این کار حضور دارند اشتیاقم بیشتر شد.
خب همان طور که اشاره کردید این سریال بسیار پرشخصیت و بازیگر است. آیا نگران این قضیه نبودید که نقش «ریحان» در حاشیه قرار گیرد؟
خیر. چون همه کاراکترها به نوبه خودشان حرفی برای گفتن داشتند و دغدغهای از این بابت برایم وجود نداشت.
از بازی در کنار کدامیک از همکارانتان بیشتر لذت بردید؟
از این که توانستم زیر سایه استاد جشمید مشایخی و محمد مطیع نقشم را ایفا کنم بسیار خوشحالم و فرصت طلاییای برایم بود.
نقشتان را چقدر دوست داشتید و چگونه توانستید با آن ارتباط برقرار کنید؟
نقش ریحان در این سریال یکی از نقشهای خاص و دوستداشتنی است که خوشحالم آن را بازی کردم. چون هم شخصیتپردازی درستی داشت و هم لحظههای متفاوتی را بهواسطه آن تجربه کردم.
یکی از این لحظات به یادماندنی را برایمان بازگو کنید؟
مانند لحظه مرگم که بسیار بازی در آن لحظه برایم زیبا و متفاوت بود.
با توجه به این که با یک متن ساده و رئال روبهرو نبودید آیا پیش از گرفتن سکانسها دورخوانی هم داشتید؟
خیر. چون هم کارگردان و هم بازیگران حرفهای بودند و دیگر نیازی به اینکار نبود و به راحتی تمامی بازیگران میتوانستند دیالوگهایشان را بیان کنند.
خانم غفاری در مورد شما این طور تصور میشود که خیلی در ارتباط با نقش و فیلمنامه با کارگردان و نویسنده بحث نمیکنید و فقط کارتان را انجام میدهید. آیا تا به حال پیش آمده است که ایدههایتان را مطرح کنید؟
اتفاقا من پشت دوربین خیلی پرانرژی هستم و کودک درونم هنوز خیلی سرکش است و برای همین نه تنها ایدههایی را که در ذهنم دارم مطرح میکنم بلکه سعی میکنم فضای مثبتی را ایجاد کنم تا بتوانم راحتتر کار کنیم.
تا به حال بازی در نقش یک زن قاجاری را تجربه کرده بودید؟
بله، در تئاتر زنان قاجار این تجربه را به دست آورده بودم، اما ریحان هم در سریال تبریز در مه حرفهای زیادی برای گفتن دارد و بسیار او را دوست دارم.
با آن لباس و گریم متفاوت چطور کنار آمدید؟
لباس و گریم هر کدام به تنهایی کمک بزرگی برای رسیدن به نقشم کردند و اصولا در کارهای تاریخی این دو در کنار هم خیلی میتوانند به بازیگر کمک کنند البته اگر خوب اجرا شوند.
خانم غفاری مسالهای که در اکثر نقشهای شما دیده میشود لحن آرام شماست، آیا آرام صحبت کردن برای نشان دادن بیشتر وجه مثبت نقشهایتان است؟
خیر. اتفاقا من همیشه هم آرام صحبت نمیکنم و گاهی حتی داد هم زدهام و این خصوصیت دیگر به نوع نقشهایم برمیگردد. برای مثال ریحان در این سریال نمیتوانست لحن خشن و تندی داشته باشد چون اگر چنین میکرد، برای مخاطب قابل قبول نبود.
اکنون که در سریال تبریز در مه را میبینید آیا از کلیت آن راضی هستید؟
بله، خودم این کار را خیلی دوست دارم و چیزهای زیادی را به واسطه آن آموختم.
به واسطه کدام نقشتان توانستید زندگی جدیدی را تجربه کنید؟
نقشی که در فیلم پشتپرده مه داشتم. در این فیلم، نقش یک زن شمالی را ایفا میکردم که با بچههای ناشنوا در ارتباط بود و به زبان بچههای ناشنوا حرف زدن خیلی برایم تازگی داشت.
برای بازی مقابل دوربین چقدر نقشتان را تجزیه و تحلیل میکنید؟
ببینید در وهله اول وقتی من نقشی را قبول میکنم یعنی این که آن را دوست دارم و میخواهم که تجربهاش کنم. البته گاهی نقش موردنظر در زمان اجرا خوب از کار در نمیآید و لطمه میخورد، اما من سعی میکنم آن نقش را باور کنم و به جزءجزء شخصیتاش و وجهههای پنهانیاش برسم برای همین هم اگر چیزی در ارتباط با آن به ذهنم برسد با کارگردان یا نویسنده در میان میگذارم.
آیا در زمان اجرای نقش دیالوگها را هم تغییر میدهید؟
اگر نتوانم آنها را خوب ادا کنم با نظر کارگردان این کار را انجام میدهم.
من فکر میکنم در این زمینه تجربههای بازی در تئاتر بهشما کمک میکند، درست است؟
بله. چون در تئاتر بداههپردازی به شکل جدیتر وجود دارد و دست بازیگر بازتر است. اما در تلویزیون هم فضا به لحاظ وجود دوربین بستهتر است و هم همه چیز باید براساس قصه و فیلمنامه پیش برود.
هیچ وقت شده شخصیتهایی را که در فیلم بازی کردید در شما ادامه پیدا کنند و از شما شخصیت دیگری بسازند؟
نه تا به این حد. ضمن این که باید بگویم تمامی شخصیتهایی که تا به حال بازی کردهام به نوعی از فیلتر ذهن میگذشتهاند و متجلی شدهاند. به هر حال هیچ کدام از نقشهایم نه در من متجلی هستند، نه تکامل یافتهاند و نه در من باقی میمانند.
از آنجایی که کارگردانها و تهیهکنندگان ما معمولا آدمهای ریسکپذیری نیستند و بیشتر به دنبال بازیگرانی هستند که قبلا نقشهایی را بازی کردهاند آیا در آینده باز هم شما را در نقشهای مثبت خواهیم دید؟
امیدوارم اینطور نباشد. هرچند که باز هم میگویم تمامی نقشهای مثبت من با یکدیگر فرق داشتهاند. اما خودم هم دوست دارم که نقشهای متفاوتی را تجربه کنم.
مثلا دوست دارید نقش طنز بازی کنید؟
بله. اگر خوب و حساب شده باشد و طنز واقعی باشد و نه هجو.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
در تئاتری به نام «لابی» بازی میکنم که در این کار در نقش یک زن عصبی ظاهر شدهام که از نظر روحی کاملا به هم ریخته است و قرار است که این کار بعد از جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه برود.
فکر میکنید مخاطبانتان بتوانند شما را در این نقش باور کنند؟
بله، البته ممکن است در ابتدا کمی جا بخورند به خاطر همان ذهنیتی که از من دارند، اما فکر میکنم در ادامه بتوانند شخصیتم را باور کنند.
به مدت طولانی و هر شب روی صحنه بازی کردن سختتر است یا بازی مقابل دوربین؟
هیچکدام. در عین حال که انجام هر دوی این کارها دشوار است. اما چون به حرفهام علاقهمندم سختیهای آن برایم شیرین است. البته دست بازیگر در تئاتر به مراتب بازتر از تلویزیون است و با مخاطب نفس به نفس است.
برای تلویزیون هم کاری انجام دادهاید که در آینده بتوانیم شاهد آن باشیم؟
بله. در سریال سیامین روز بازی کردهام که قرار است از شبکه دو سیما پخش شود.
هنوز هم مایل به دوری از سینما هستید؟
فیلمنامههای خوبی در این زمینه پیشنهاد نمیشود. از طرفی بازی در تلویزیون چه در سریال و چه در تلهفیلم را خیلی دوست دارم.
به خاطر مخاطبانش؟
هم به خاطر مخاطبانش و هم این که در حال حاضر خیلی از کارگردانهای سینما هم به تلویزیون آمدهاند و دارند برای این رسانه کار میکنند و از اینرو کارهای تلویزیونی از کیفیت بهتری برخوردار است.