با حرکت دست به رایانه فرمان بدهید

دانشمندان ام.آی.تی، سیستم واسطه‌ای جدیدی برای ارسال اطلاعات به رایانه ارایه کرده‌اند که از یک دوربین و یک جفت دستکش رنگارنگ ساخته شده و می‌تواند تمام حرکت‌های دست کاربر را تشخیص بدهد.
با پیشرفت فناوری، هر روز راهبردهای تازه‌تر،‌ متنوع‌تر و البته جذاب‌تر و ساده‌تری برای برقراری ارتباط با رایانه‌ها به بازار می‌آید. یکی از جذاب‌ترین این سیستم‌های واسطه‌ای، سیستم‌هایی هستند که از حالت‌ها و حرکات بدن بهره می‌گیرند.
اغلب سیستم‌های واسطه‌ای موجود که از دستکش استفاده می‌کنند، بر پایه نوارهای متصل به سر انگشتان کار می‌کنند. اما به گزارش پاپ‌ساینس، در اختراع جدید رابرت وانگ، محقق جوان موسسه فناوری ماساچوست،‌ سیستم می‌تواند کل دست را بخواند! برای همین می‌تواند حرکت‌های خیلی پیچیده‌تری را تشخیص بدهد.
سیستمی که وانگ طراحی کرده از یک دستکش رنگارنگ و یک دوربین تشکیل شده است. وانگ به کمک یک مهندس برق و متخصص علوم رایانه‌ای به نام جوان پوپوویک، به دقت رنگ‌هایی را انتخاب کرده و کنار هم چیده که رایانه می‌تواند آن‌ها را به طور دقیق از یکدیگر و نیز از رنگ زمینه تشخیص بدهد. در طرح‌های اولیه بیشتر از نقطه‌ها و شکل‌ها و رنگ‌های متنوع استفاده شده بود اما در مدل نهایی،‌ تنها از بیست لکه با شکل نامنظم و در ده رنگ متفاوت استفاده شده است.

دانشمندان ام.آی.تی، سیستم واسطه‌ای جدیدی برای ارسال اطلاعات به رایانه ارایه کرده‌اند که از یک دوربین و یک جفت دستکش رنگارنگ ساخته شده و می‌تواند تمام حرکت‌های دست کاربر را تشخیص بدهد.

با پیشرفت فناوری، هر روز راهبردهای تازه‌تر،‌ متنوع‌تر و البته جذاب‌تر و ساده‌تری برای برقراری ارتباط با رایانه‌ها به بازار می‌آید. یکی از جذاب‌ترین این سیستم‌های واسطه‌ای، سیستم‌هایی هستند که از حالت‌ها و حرکات بدن بهره می‌گیرند.

اغلب سیستم‌های واسطه‌ای موجود که از دستکش استفاده می‌کنند، بر پایه نوارهای متصل به سر انگشتان کار می‌کنند. اما به گزارش پاپ‌ساینس، در اختراع جدید رابرت وانگ، محقق جوان موسسه فناوری ماساچوست،‌ سیستم می‌تواند کل دست را بخواند! برای همین می‌تواند حرکت‌های خیلی پیچیده‌تری را تشخیص بدهد.

سیستمی که وانگ طراحی کرده از یک دستکش رنگارنگ و یک دوربین تشکیل شده است. وانگ به کمک یک مهندس برق و متخصص علوم رایانه‌ای به نام جوان پوپوویک، به دقت رنگ‌هایی را انتخاب کرده و کنار هم چیده که رایانه می‌تواند آن‌ها را به طور دقیق از یکدیگر و نیز از رنگ زمینه تشخیص بدهد. در طرح‌های اولیه بیشتر از نقطه‌ها و شکل‌ها و رنگ‌های متنوع استفاده شده بود اما در مدل نهایی،‌ تنها از بیست لکه با شکل نامنظم و در ده رنگ متفاوت استفاده شده است.

همچنین ، وانگ باید برای نرم‌افزار الگوریتم جدیدی پیدا می‌کرد که به رایانه برای تطبیق تصاویر به دست آمده از دستکش واقعی و مدل‌های متنوع دیجیتالی در حالت‌های مختلف کمک کند. در نسخه نهایی، دوربین تصویری از دستکش می‌گیرد و آن را در حد ۴۰ پیکسل در ۴۰ پیکسل کوچک می‌کند. سپس نرم‌افزار در میان حجم عظیمی از اطلاعات موجود در مورد حالت‌های مختلف دست جستجو می‌کند و تصویر مشابه را پیدا می‌نماید و بر اساس آن تصویری را روی صفحه نمایش می‌دهد. چون این سیستم بر اساس تطابق تصویرها کار می‌کند و فواصل نسبی را محاسبه نمی‌کند، می‌توان گفت که تقریبا فوری، حالت مجازی را روی نمایشگر نشان می‌دهد.

تصور وانگ این است که روزی مهندسین، طراحان و کسانی که به بازی‌های رایانه‌ای علاقه دارند، می‌توانند با استفاده از این سیستم به سادگی روی مدل‌های سه‌بعدی از محصولات مختلف و حتی ساختارهای بزرگ مانور بدهند.

دستکش‌های وانگ از حالا توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند، نه فقط به خاطر ظاهر جذاب و رنگارنگی که دارند، بلکه به دلیل این که خیلی ارزان هستند و با داشتن قابلیت کش آمدن، اندازه هر دستی می‌شوند. خود سیستم هم قابلیت این را دارد که خیلی سریع با اندازه دست کاربر هماهنگ بشود که قابلیتی مهم و کاربردی به حساب می‌آید. تنها کاری که کاربر باید انجام بدهد این است که دستش را روی یک سطح صاف بر روی یک کاغذ ۵/۸ در ۱۱ اینچی روبروی دوربین بگذارد و سیستم اطلاعات لازم را می‌گیرد. یکی از رویاهای وانگ این است که بتواند از این فناوری در لباس‌های بزرگ‌تری مانند تی‌شرت استفاده کند، شاید از این طریق بتواند به کارتون‌های دیجیتال یا ارزیابی عملکردهای ورزشی کمک کند.