ارتباط بیولوژیکی اضطراب، استرس و افسردگی

گروهی از پژوهشگران کانادایی با انجام یکسری از آزمایشات بر روی مدلهای حیوانی موفق شدند ارتباط بیولوژیکی میان اضطراب، استرس و افسردگی را کشف کنند.
محققان دانشگاه اونتاریوی غربی پیش از انجام آزمایشات در سطح مولکولی بر روی مدلهای حیوانی یکسری آزمایشات را انجام دادند.
این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند: “کشفیات ما نشان می دهد که نسل جدیدی از داروها و هدفهای درمانی می توانند وجود داشته باشند که برای مبارزه با هر سه بیماری مورد استفاده قرار گیرند. ما از مرحله مطالعه بر روی مکانیزم زیست مولکولی گذشته ایم و به مرحله آزمایش بر روی موشها رسیده ایم. گام بعدی ما استفاده از یک ماده بازدارنده مشترک برای درمان این سه بیماری است. ما این ماده را توسعه داده و آن را به یک عامل دارویی تبدیل کرده ایم.”
این مکانیزم با مطالعه بر روی تعامل میان گیرنده ۱ فاکتور ترشح “کورتیکوتروپین” (CRFR1) کشف شد. CRFR1 هورمونی است که توسط سلولهای نورو- اندوکرین هیپوتالاموس تولید می شود و در پاسخ به استرس محور “هیپوتالاموس- هیپوفیز” و انواع ویژه گیرنده های سروتونین(۵-HTR) شرکت می کند.

گروهی از پژوهشگران کانادایی با انجام یکسری از آزمایشات بر روی مدلهای حیوانی موفق شدند ارتباط بیولوژیکی میان اضطراب، استرس و افسردگی را کشف کنند.

محققان دانشگاه اونتاریوی غربی پیش از انجام آزمایشات در سطح مولکولی بر روی مدلهای حیوانی یکسری آزمایشات را انجام دادند.

این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند: “کشفیات ما نشان می دهد که نسل جدیدی از داروها و هدفهای درمانی می توانند وجود داشته باشند که برای مبارزه با هر سه بیماری مورد استفاده قرار گیرند. ما از مرحله مطالعه بر روی مکانیزم زیست مولکولی گذشته ایم و به مرحله آزمایش بر روی موشها رسیده ایم. گام بعدی ما استفاده از یک ماده بازدارنده مشترک برای درمان این سه بیماری است. ما این ماده را توسعه داده و آن را به یک عامل دارویی تبدیل کرده ایم.”

این مکانیزم با مطالعه بر روی تعامل میان گیرنده ۱ فاکتور ترشح “کورتیکوتروپین” (CRFR1) کشف شد. CRFR1 هورمونی است که توسط سلولهای نورو- اندوکرین هیپوتالاموس تولید می شود و در پاسخ به استرس محور “هیپوتالاموس- هیپوفیز” و انواع ویژه گیرنده های سروتونین(۵-HTR) شرکت می کند.

همچنین نتایج این تحقیقات نشان داد که CRFR1 به روشی عمل می کند که تعداد ۵-HTR را در سطح سلولی نورونهای مغزی افزایش می دهد. این مسئله می تواند موجب یک ناهنجاری شود به طوری که فعالیت CRFR1 منجر به بروز اضطراب و استرس و فعالیت ۵-HTR منجر به توسعه افسردگی می شود.

براساس گزارش نیچر نوروساینس، این راههای بیوشیمایی بروز دهنده استرس، اضطراب و افسردگی از طریق فرایندهای مغزی به یکدیگر متصل می شوند.